Dąb piłokształtny zawdzięcza swoją nazwę listkom przypominającym szczecinę. Uprawa dębu piłokształtnego wymaga starannego rozważenia wymagań glebowych i nawozowych tego rodzaju.
Dąb należy do rodzaju Quercus. Spośród istniejących 400 gatunków dąb piłokształtny jest jednym z niewielu wszechstronnych, które przetrwały zmiany temperatury i gleby. Chociaż rodzaj pochodzi pierwotnie z półkuli północnej, dziś zdobi również ogrody i parki w Azji Południowo-Wschodniej i wokół niej. Odmiany liściaste i wiecznie zielone rozprzestrzeniają się teraz na rozległym obszarze żyznej ziemi rozciągającej się od szerokości geograficznych tropikalnej Azji po kontynenty Ameryki Północnej i Południowej.
Dąb piłokształtny, podobnie jak większość innych gatunków dębów, obnosi się spiralnie ułożonymi liśćmi z klapowanymi brzegami. Kwiaty bazi są najczęściej widoczne wiosną, obok owocu miseczkowego zwanego żołędziami. Te cupules zawierają pojedyncze nasienie, którego dojrzewanie trwa około 18 miesięcy. Należy do podgatunku dębu Quercus acutissima. Jest bliskim krewnym dębu indyka, a więc rodzaju Quercus Cerris. Pąki pędów i miękkie włosie sprawiają, że drzewo to jest prawdziwym elementem estetycznym w ogrodach.
Dęby piłokształtne
Ze wszystkich gatunków dębów uprawa tego gatunku jest zdecydowanie najłatwiejsza. Żołędzie z tego rodzaju dojrzewają około półtora roku. Sadzonki nie potrzebują czasu, aby obnosić się ze zdrowymi roślinami liściastymi na wysokości około 30 m. Zdrowy dąb piłokształtny powinien mieć pień o średnicy do 2 mi liście o długości około 20 cm. Kora jest zwykle ciemnoszara i głęboko bruzdowana. Każdy z liści o szerokości 6 cm obnosi się z około 20 małymi, przypominającymi zęby płatkami na obrzeżach, które mają trójkątny kształt. Kwiaty są w większości zapylane wiatrem. Dwukolorowe pomarańczowe miseczki żołędzi o długości 3 cm są zjadane przez gołębie, sójki i wiewiórki. Plantacje piłokształtnych są najczęściej zachęcane do dostarczania pożywienia dla dzikich zwierząt oraz do zapewniania rezerwatów przyrody, sadów i ogrodów z naturalnym ogrodzeniem.
Rosnące dęby piłokształtne
Dęby piłokształtne były szeroko uprawiane ze względu na wartość ozdobną. Są powszechnie rozmnażane i przesadzane przez sadzonki korzeniowe. Proces jest przeprowadzany po przycięciu drzewa i znajduje się w stanie „uśpienia”. Należy pamiętać, że aby osiągnąć pełny wzrost, roślina wymaga częstego podlewania.
Podczas rozmnażania tego typu dębu korzenie muszą być cały czas wilgotne, zwłaszcza jeśli drzewko jest wysyłane lub transportowane w jakikolwiek inny sposób w odległe miejsce. Jeśli natychmiastowe przesadzenie nie jest możliwe, sadzonkę lub młode drzewo najlepiej przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu, takim jak piwnica lub wolny garaż. Nowe drzewo po pomyślnym rozmnażaniu potrzebuje około półtora miesiąca, aby zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu i środowisku.
Dąb piłokształtny wymaga luźnej, kruchej gleby. Korzenie potrzebują dużo miejsca, dlatego kopanie głębiej niż dwukrotność normalnej szerokości i głębokości systemu korzeniowego bardzo pomaga. Podczas uzupełniania kieszeni należy pamiętać, że pod ziemią nie powinno być żadnych kieszeni powietrznych. To po prostu przyspiesza wysychanie korzeni, co prowadzi do przedwczesnej śmierci młodego drzewa. Gdy korzenie są całkowicie osadzone, łodyga powinna być dobrze widoczna nad ziemią.
Konsekwentne monitorowanie wzrostu roślin jest bardzo istotne. Można to zrobić, zdrapując warstwę kory, aby zobaczyć białą lub zieloną mięsistą warstwę. To oznaka zdrowego wzrostu. Jeśli warstwa jest brązowa lub czarna, znak wskazuje na przedwczesną śmierć. Młodą roślinę należy sadzić w dobrze zacienionym miejscu. Dopiero później będzie w stanie poradzić sobie ze zmianami temperatury. Należy ją codziennie podlewać i co drugi miesiąc narażać na grabienie i stosowanie nawozów organicznych. W pierwszym roku należy trzymać z dala od dębu chwasty i trawę. Jest to bardzo wytrzymałe drzewo, z dobrą glebą i odpowiednim harmonogramem podlewania, nie ma możliwości, aby inwazja zagarnęła mięsistą korę.
