Rośliny dzbanowe są wyjątkowe, ponieważ są mięsożerne i żywią się owadami, zatrzymując je w strukturach przypominających dzbany. Ten post od Gardenerdy zawiera więcej niesamowitych faktów i informacji na temat dzbanka, których prawdopodobnie nie znałeś.
Czy kiedykolwiek myślałeś, że będzie istnieć 'roślina' który mógłby uwięzić, zabić, a następnie zjeść swoją zdobycz? Naprawdę? Czy to w ogóle możliwe? Tak to jest! Takie są cudowne dzieła Matki Natury, że po prostu zadziwia cię, kiedy dowiadujesz się o tak niesamowitych i niewiarygodnych faktach. Jedną z takich roślin jest roślina „dzbanowa”.
Studiowanie dzbanka to fascynujący temat dla botaników i miłośników roślin na całym świecie. Dzieje się tak, ponieważ dzięki tej różnorodności dowiesz się o mięsożernej adaptacji roślin. Jego naukowe nazwy to Nepenthes sp. i Sarracenia sp. W naturze występuje około 670 gatunków roślin należących do dziewięciu rodzin, które wykazywały cechy mięsożerne. Każdy z nich jest obdarzony unikalnymi cechami umożliwiającymi łapanie, zabijanie i pozyskiwanie składników odżywczych z potencjalnych ofiar. Rzućmy okiem na kilka faktów na temat tej rośliny, aby lepiej zrozumieć mechanizm przetrwania roślin mięsożernych.
Fascynujące fakty
Rośliny dzbanowe są powszechnie znane pod nazwą, rośliny owadożerne. Zostały tak nazwane ze względu na funkcję pułapki na owady (pułapkę), która symuluje dzban z wodą. Można je rozpoznać po kolorowym, złożonym liściu przeznaczonym do wabienia owadów (motyle, konik polny, świerszcz), którym zwykle towarzyszy okrągły kaptur lub dziobowa pokrywa. Poszukaj zielonych lub fioletowych faktów dotyczących roślin dzbanka, a zauważysz, że każdy gatunek ma różnokolorową pułapkę pułapki i kwiat, który odróżnia każdy z nich od innych.
Klasyfikacja
Mówiąc o klasyfikacji taksonomicznej dzbanka, można wyróżnić dwie duże rodziny, a mianowicie: Sarraceniaceae (nazwa rodzaju Sarracenia), i Nepenthaceae (nazwa rodzaju Nepenthes). Pierwszy jest zasadniczo przystosowany do regionów tropikalnych, podczas gdy drugi występuje w umiarkowanych i zimnych warunkach klimatycznych. A naukowa nazwa najpopularniejszego rodzaju rośliny dzbanowej to Sarracenia purpurea.
Siedlisko
Ciekawostką jest adaptacja siedliska. Jeśli zbadasz ich naturalne rozmieszczenie, zauważysz, że większość z nich rośnie na torfowiskach lub glebach pozbawionych azotu (niezbędnego składnika odżywczego roślin) i innych mineralnych składników odżywczych. Niektóre z nich są również przystosowane do silnie kwaśnej gleby, gdzie inne zwykłe rośliny nie mogą się rozwijać. Mówiąc najprościej, rośliny dzbanowe uzupełniają niedobór azotu i składników odżywczych w glebie, chwytając owady i żerując na nich.
Karmienie
Podobnie jak inne rośliny mięsożerne, dzbanek jest przystosowany do specjalnych cech. Na przykład kolorowa pułapka przyciąga swoją ofiarę, której wnętrze jest wypełnione enzymatycznym płynem do topienia i trawienia owadów. Ponadto boki pułapki są śliskie i wyłożone odginanym włosiem, co utrudnia owadom wspinanie się i ucieczkę z pułapki. Tak więc, gdy owad wyląduje w pułapce, wyjście z niej żywe jest prawie niemożliwe.
Propagacja
Rośliny dzbanowe i inne rośliny mięsożerne rozmnażają się za pomocą rozmnażania płciowego, w którym gamety męskie i żeńskie zapładniają się, tworząc nasiona. W zależności od gatunku czas kwitnienia jest różny. Ponadto niektóre odmiany rozmnaża się za pomocą środków bezpłciowych, takich jak sadzonki i podział części roślin. Komercyjna produkcja roślin dzbanowych odbywa się metodą hodowli tkankowej.
Opieka
Roślina dzbanowa wraz z rosiczką i muchołówką są powszechnie uprawianymi mięsożernymi roślinami doniczkowymi. Jeśli lubisz rośliny dzbanowe, kup ich nasiona lub sadzonki roślin hodowanych w tkankach z lokalnej szkółki. Posadź je w miejscach nasłonecznionych, najlepiej w kwaśnej glebie. Aby uprawa była udana, utrzymuj warunki wzrostu w takim oddaleniu, aby przypominały ich naturalne środowisko.
Głównym problemem wspólnym dla wszystkich roślin mięsożernych jest zwiększone zagrożenie ich ochrony. W obecnym scenariuszu niektóre gatunki roślin dzbanka i inne odmiany roślin mięsożernych znajdują się na liście zagrożonych, co wynika głównie z nadmiernego zbierania okazów roślin i niszczenia siedlisk. Dlatego naszym obowiązkiem jest unikanie zbierania tych niesamowitych roślin z dzikiej przyrody, ich ochrona i zachowanie bioróżnorodności przyrody.
