Istnieje wiele odmian drzewa akacjowego, z których wiele jest uprawianych do celów handlowych, a wiele do celów ozdobnych. Omówmy kilka bardziej interesujących faktów dotyczących drzewa akacjowego.
Akacja to rodzaj wielu drzew i krzewów należących do rodziny bobowatych. Rośliny z tego rodzaju wykazują cechy charakterystyczne, takie jak strąki pokryte sokiem, liście zazwyczaj zawierające dużą ilość garbników i ciernie. Słowo akacja pochodzi od słowa akakia, tak nazywa się grecki botanik Pedanius Dioscorides. Nazwa pochodzi od greckiego słowa akis, co oznacza cierń. Drzewa te są również znane pod wieloma innymi nazwami, takimi jak ciernie, korale, akacja żółta febra, gwiżdżące ciernie i akacje parasolowe. Oto różne fakty dotyczące tych drzew, dotyczące ich pochodzenia, typów i zastosowań.
Pochodzenie
Akacja pochodzi z Australii i powszechnie uważa się, że jej nasiona zostały po raz pierwszy wprowadzone do Europy w 1601 roku przez zielarza Henryka IV, którego książka Histoire des Plantes w 1620 roku zostało opublikowane przez jego syna Wespazjana, który wyhodował je w Jardin des Plantes w 1635 roku. To drzewo było nadal obserwowane w pozycji stojącej przez Sir Williama Watsona, kiedy badał pozostałości ogrodu Tradescanta w roku 1749.
Folklor
Kępy jasnożółtych kwiatów akacji są używane w symbolice australijskich aborygenów. Aborygeni używają kwitnącej gałęzi akacji, aby ofiarować ją wybranej przez siebie damie jako wyraz swojej miłości.
Rodzaje
Istnieje wiele gatunków akacji. Drzewa te należą do wielkiej rodziny Fabaceae z plemienia grochu i fasoli. Jednak kwiaty robinii w kształcie grochu są na ogół białe i można je zaobserwować jako małe, wielokrotnie pręcikowane, żółte, przypominające pędzelkowate kwiaty na prawdziwym drzewie akacjowym, stąd biała akacja. Strąki robinii są płaskie i zaopatrzone w wystający kołnierz. Gatunek zwany sztuczną akacją wyróżnia się pachnącymi, przeważnie białymi kwiatami, zwisającymi w luźnych gronach. Te cechy są podobne do drzewa złotokapu.
Niektóre z prawdziwych akacji mają kolce, ale są wydrążane przez plemiona mrówek, które chronią krzew przed roślinożernymi zwierzętami. Afrykańska akacja przystosowała się w taki sposób, że uniemożliwia zwierzętom zjadanie jej liści. Z adaptacji wynika, że drzewo ma długie i ostre kolce oraz symbiotyczny związek z żądlącymi mrówkami. Mrówki te żyją wewnątrz cierni akacji, które wydrążyły i żywią się nektarem wytwarzanym przez drzewo. Jeśli zwierzę weźmie kawałek liści, złości się nim również mrówki żądło. Drzewa te mają również kształt kopuły, ponieważ żyrafy pasą się na nich.
Różne zastosowania
Akacja była ceniona jako drewno w USA, zwłaszcza w Wirginii i Nowej Anglii. Jego drewno jest wykorzystywane do budowy statków, ponieważ jest twarde, mocne, trwałe i nieelastyczne. Jest również używany jako paliwo, a nawet uprawiany jako zielonka dla bydła. William Cobbett uprawiał te drzewa na dużą skalę w celu zastąpienia drzew liściastych. Spopularyzował drzewo, nazywając je Szarańczą, i uzyskał ogromną sprzedaż za cenę sześciokrotnie wyższą niż jego zwykła wartość rynkowa. Dziś drzewo jest używane w przemyśle stoczniowym, rolnictwie oraz do produkcji mebli i zabawek. To drewno jest cięższe, twardsze, twardsze i sztywniejsze niż drewno dębu angielskiego. Dobre właściwości tego drewna znane są w Ameryce jako szarańcza. W San Domingo z jego kwiatów robi się bardzo dobry likier.
Uprawa akacji
Drzewo może być uprawiane z nasion, z cięcia lub techniką szczepienia. Preferuje glebę niezbyt mokrą. Chociaż drzewo to rośnie szybko, jest krótkotrwałe. Jakość drewna różni się w zależności od rodzaju gleby, na której rośnie. Może osiągnąć wysokość 70 stóp i średnicę 3 stóp. Istnieje wiele odmian drzewa akacjowego, które są uprawiane w celach ozdobnych.
Dziś meble z akacji są bardzo popularne i można znaleźć wiele przedmiotów wykonanych z jej drewna. Można też zobaczyć ozdobne, kwitnące na żółto drzewa akacji.
