Będąc najstarszymi żywymi organizmami na naszej planecie, sosna szczeciniasta to fascynujący gatunek, który można znaleźć na wysokości nawet 10000 stóp. Chcesz dowiedzieć się więcej o tym drzewie? Oto kilka interesujących faktów dotyczących sosny bristlecone dla Ciebie.
Sosny to wiecznie zielone drzewa należące do rodzaju Pinus i pochodzą z półkuli północnej. Bliższe przyjrzenie się faktom na temat sosen mówi nam, że drzewa te różnią się od większości drzew, ponieważ mają liście przypominające igły i szyszki niedźwiedzie. Drzewa te mogą rosnąć na różnych glebach i mogą wytrzymać ekstremalne temperatury. Sosna szczeciniasta została odkryta w latach pięćdziesiątych XX wieku przez dr Edmunda Schulmana, który był dendrochronologiem z University of Arizona. Drzewa te słyną z tego, że są najstarszymi pojedynczymi żywymi organizmami na planecie i wiadomo, że przeżywają do 4000 lat lub dłużej.
Ze względu na niesprzyjające warunki, w jakich rosną, liczba sosen szczeciniastych drastycznie spadła, co spowodowało, że drzewa te znalazły się na czerwonej liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Oto więcej informacji na temat tego wyjątkowego gatunku sosny.
Ogólne fakty dotyczące sosny szczeciniastej
Sosna szczeciniasta to potoczna nazwa blisko spokrewnionych gatunków sosen (rodzina Pinaceae, rodzaj Pinus, podsekcja Balfourianae). Istnieją trzy gatunki sosny bristlecone:
- Sosna Bristlecone w Górach Skalistych (Pinus aristata)
- Sosna zwyczajna (Pinus balfouriana)
- Sosna Bristlecone Great Basin (Pinus longaeva)
Góry Skaliste Sosna Bristlecone
Sosna zwyczajna
Wspaniała Sosna Bristlecone Basin
Sosna Bristlecone Rocky Mountain (Pinus aristata) występuje w Kolorado, Arizonie i Nowym Meksyku. Sosna szczeciniasta Great Basin występuje w stanach Utah, Nevada i Kalifornia. Sosna ogoniasta pochodzi z Kalifornii.
Jeśli szukasz sosen szczeciniastych, znajdziesz je w rozproszonych gajach, na bardzo dużych wysokościach i blisko linii drzew. Chociaż drzewa te mogą rosnąć w niekorzystnych warunkach, takich jak słaba gleba, bardzo niskie temperatury, suchy klimat i silne wiatry, rosną powoli.
Ze względu na zmianę klimatu spowodowaną globalnym ociepleniem, sosny szczeciniaste rosną obecnie powyżej wysokości uznawanych za linię drzew lub linię lasu.
Sosny szczeciniaste mają bagażnik samochodowy który jest koloru brązowego i usiany wypukłościami, z których niektóre są bardzo głębokie. Ma poskręcany i sękaty wygląd, ponieważ drzewo starzeje się, traci warstwy kambium naczyniowego. Kora zawiera podobną do żywicy substancję, która chroni drzewo przed szkodnikami.
Plik odchodzi sosny szczeciniastej pokryte są kropkami wysuszonej żywicy, a kwiaty (lub szyszki) są jednopienne.
Plik szyszki sosny szczeciniastej dojrzewa przez 2 lata. Męskie szyszki są czerwone, a żeńskie szyszki są fioletowe, gdy są młode i brązowieją, gdy są dojrzałe. Żeńskie szyszki wyróżniają się ciemnofioletowym kolorem i wygiętymi do wewnątrz kolcami. Stożki mają łuski z włosiem na końcu.
Plik igły szczeciny mają cal długości, rosną w skupieniach po 5 i pokrywają całą gałąź. Gałęzie drzewa, z blisko rozmieszczonymi skupiskami igieł, przypominają szczoteczkę do butelek.
Wiek sosen szczeciniastych można oszacować za pomocą dendrochronologii, techniki obliczania wieku drzewa poprzez liczenie jego naczyniowych słojów kambium.
Drzewa należące do Pinus aristata i Pinus balfouriana wiadomo, że mają blisko 3000 lat. Jednak te drzewa nie rosną tak stare, jak te, które należą Pinus longaeva.
Średni wiek sosen szczeciniastych wynosi blisko 1000 lat.
Głównym powodem, dla którego sosna szczeciniasta może żyć tak długo, jest powolne tempo wzrostu spowodowane niekorzystnym klimatem i warunkami wzrostu na dużych wysokościach. Sosny bristlecone rosnące na niższych wysokościach nie przeżywają tak długo, jak ich odpowiedniki rosną w pobliżu lub powyżej linii drzew.
Na jego korzyść działa fakt, że drzewo rośnie na terenach, na których rośnie niewiele innych drzew. Brak pokrywy gleby i opadłych liści z innych drzew zapobiega rozprzestrzenianiu się ognia na sąsiednie drzewa w przypadku uderzenia pioruna w jedno drzewo.
Fascynujące fakty dotyczące sosny Bristlecone
Najstarsza żyjąca sosna szczeciniasta znajduje się w Starożytny las sosnowy Bristlecone na Białych Górach w Kalifornii. Jest znany jako Matuzalem drzewo i wywodzi swoją nazwę od biblijnego charakteru Matuzalem, który miał najdłuższe życie wśród śmiertelników. Kiedy obliczono wiek drzewa w 1957 r. Metodą dendrochronologiczną, licząc słoje na próbce rdzenia, stwierdzono, że drzewo ma 4789 lat!
Niestety, w Parku Narodowym Great Basin w Nevadzie żył kiedyś jeszcze starszy okaz sosny szczeciniastej. W 1964 r. Doktorant na Uniwersytecie Północnej Karoliny badał sosny szczeciniaste w tym regionie. Kiedy natknął się na drzewo, które zostało nazwane Prometeusz, wyciął cylindryczne próbki rdzeni, aby określić wiek drzewa. Jednak z jakiegoś powodu ta metoda nie zadziałała i drzewo zostało wycięte, aby uzyskać pełny widok jego przekroju, aby określić jego wiek. Później stwierdzono, że po ścięciu to drzewo miało około 5000 lat, co czyni go najstarszym pojedynczym organizmem żywym (nawet starszym niż Drzewo Metuszelacha!).
Obwód największej sosny szczeciniastej, tzw Patriarcha, wynosi 36 ′ 8 ″. To drzewo ma zaledwie 1500 lat.
Igły sosny szczeciniastej mogą pozostać zielone nawet przez 45 lat, co jest korzystne dla drzewa, zapewniając stabilną zdolność fotosyntezy.
Niezwykła strategia przetrwania sosny szczeciniastej polega na tym, że gdy część drzewa zostanie uszkodzona przez ogień lub piorun, proporcjonalna część tkanki ksylemu (która przewodzi wodę) również umiera. Zmniejsza to ilość tkanki, do której zachowane gałęzie muszą dostarczać składniki odżywcze, w znacznym stopniu neutralizując w ten sposób skutki uszkodzenia.
Ciekawostką dotyczącą sosen szczeciniastych jest to, że mogą stać wysokie nawet przez lata po śmierci. Drzewa te upadają tylko wtedy, gdy ich korzenie zostały uszkodzone przez erozję.
Nawet najstarsze z tych drzew są w stanie wytwarzać nasiona.
Ze względu na potencjalne zagrożenie jego istnienia, podjęto kroki w celu ochrony tych gatunków w parkach narodowych w całych Stanach Zjednoczonych. Park Narodowy Great Basin w Nevadzie i starożytny las sosnowy Bristlecone w Górach Białych w Kalifornii to dwa z najbardziej znanych parki, w których sosna szczeciniasta została zachowana w ich naturalnym środowisku.
