Vinca major i Vinca minor, popularne rośliny ozdobne, znane są z gęstego błyszczącego wiecznie zielonego listowia i delikatnych fioletowo-niebieskich kwiatów. Jaka jest różnica między tymi dwoma gatunkami? Ten artykuł Gardenerdy zawiera odpowiedź.
Czy wiedziałeś?
Nie tylko gatunki należące do rodzaju Vinca, ale także te należące do rodzaju Catharanthus są powszechnie znane jako barwinki. Ponadto gatunek małego jadalnego ślimaka morskiego (Littorina littorea) jest również znany jako barwinek pospolity lub winkle.
Obie Vinca major i Vinca minor, byliny zielne, wiecznie zielone, należą do rodziny „Apocynaceae”. Są one powszechnie znane jako „barwinka” lub „barwinek”. Rozbiegające się, zwisające winorośle tych roślin rozprzestrzeniają się po ziemi i tworzą gęste masy. Dlatego są szeroko stosowane jako rośliny okrywowe. Ich łukowate rozłogi zakorzeniają się wszędzie tam, gdzie dotkną ziemi. W ten sposób rozprzestrzeniają się łatwo i szybko. Te rośliny nie pnące tworzą rozległe maty wzdłuż dna lasu. Małe, przyciągające wzrok fioletowo-niebieskie kwiaty barwinka mogą uwydatnić piękno ogrodu.
Jak sugerują nazwy, wszystkie części, w tym kwiaty, są V. major są większe niż te z V. moll. Główna różnica między Vinca major i Vinca minor jest to, że liście V. major są nieco szersze, większe, jajowate lub w kształcie serca, natomiast te z V. moll są małe, wydłużone, w kształcie lancy. Może to pomóc w identyfikacji gatunku. Jeśli jednak przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że liście Vinca major mają owłosione marginesy, podczas gdy V. moll liście mają bezwłose brzegi. Dowiedz się więcej o różnicach między tymi dwoma gatunkami, korzystając z poniższej tabeli.
Vinca major kontra Vinca minor
| Vinca major | Vinca minor |
| Popularne imiona | |
| Barwinek duży, barwinek duży, barwinek większy lub barwinek niebieski. | Barwinek mały, barwinek mały, barwinek pospolity, barwinek karłowaty, mirt lub mirt pnący. |
| Odchodzi | |
| Liście V. major są prawie okrągłe u podstawy i lancetowate na wierzchołku. Są szersze, nieco w kształcie serca. Mogą mieć 3-9 cm długości i 2-6 cm szerokości. Te błyszczące, ciemnozielone liście mają skórzastą teksturę. Cechą charakterystyczną tej rośliny jest cały i wyraźnie rzęskowy brzeg oraz owłosiony ogonek liściowy o długości 1-2 cm. | Błyszczące, ciemnozielone liście V. minor mają 2-4,5 cm długości i 1-2,5 cm szerokości. Mają skórzastą teksturę i cały margines. Są stosunkowo mniejsze, wydłużone lub mają kształt lancy. |
| Native Range | |
| V. major pochodzi z zachodniej części Morza Śródziemnego. | V. minor pochodzi z Europy Środkowej i Południowej, południowej Rosji, a także południowo-zachodniej Azji. |
| Wysokość | |
| V. major mają od 15 do 45 cm i dorastają do 70, a nawet 90 cm wysokości. | V. minor ma od 7 do 15 cm wzrostu i może dorastać do 40 cm. |
| Rozpowszechnianie się | |
| Jest to 1,00 do 2,00 stopy dla V. major. Pędy opadają do korzeni. | Dla V. minor jest to 0,50 do 1,50 stopy. Ślad łodyg. |
| Strefy USDA | |
| W przypadku V. major wynosi ona od 7 do 9. Na północ od strefy USDA 7 jest ona częściej stosowana jako roślina do produkcji pojemników. W Stanach Zjednoczonych jest bardziej rozpowszechniony na południowym zachodzie. | W przypadku V. minor jest to od 4 do 8. W Stanach Zjednoczonych jest bardziej rozpowszechniony na wschodzie i na Środkowym Zachodzie. |
| Bloom Time | |
| Kwiaty zwykle kwitną sporadycznie przez całe lato do jesieni, w przypadku V. Czas kwitnienia może się różnić w zależności od lokalizacji. | U V. minor kwiaty kwitną przez miesiąc wiosną (kwiecień / maj). Kwitną od wczesnej wiosny do połowy lata. Kwitną również sporadycznie od czerwca do września, przez całe lato do jesieni. Czas kwitnienia zależy od lokalizacji. |
| Opis Blooma | |
| W przypadku V. major, pięciopłatkowe, jasnoniebiesko-fioletowe kwiaty mają 2 cale średnicy. Kwitną pojedynczo na końcu nowych pędów. | V. minor ma od 0,5 do 1 cala szerokości, pięciopłatkowe pojedyncze, niebiesko-fioletowe kwiaty, które kwitną na wyprostowanych łodygach w kątach liści. |
| Słońce | |
| V. major dobrze rośnie w pełnym słońcu (z dużą ilością wody), a także w głębokim cieniu. Lepiej jest je uprawiać w półcieniu. | W chłodniejszym klimacie rośliny V. minor w pełnym słońcu mogą wytwarzać więcej zakwitów. W przeciwnym razie ekspozycja na pełne słońce może wpłynąć na ich wigor i może prowadzić do chlorotycznych liści. Lepiej jest sadzić je w częściowym lub pełnym cieniu. Wystarczy trochę porannego słońca. |
| woda | |
| Regularne podlewanie jest niezbędne w okresie wegetacji. Następnie można od czasu do czasu dopuścić wodę. | W pierwszym sezonie wegetacyjnym potrzebują regularnego zaopatrzenia w wodę. Następnie wymagane jest sporadyczne podlewanie. |
| Gleba | |
| Preferują gleby bogate w próchnicę, wilgotne i przepuszczalne. | Dobrze rosną na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych. Jednak oba te gatunki mogą dobrze się rozwijać na glebach ubogich i o różnym pH. |
| Tolerancja | |
| V. major toleruje nieco więcej słońca niż Vinca minor. Jest mniej tolerancyjna na suszę i mniej odporna na zimno. | Rośliny V. minor mogą wytrzymać znacznie bardziej zróżnicowane warunki wzrostu w porównaniu z roślinami V.major. Rośliny o ugruntowanej pozycji mogą tolerować sporadyczne susze. |
| Konserwacja | |
| Średni | Średni |
| Odmiany | |
| Istnieje kilka odmian V. Niektóre znane są z różnorodnych liści, a inne z różnych kolorów kwiatów. | Istnieje również kilka odmian V. minor. Niektóre dają białe, a inne różowe kwiaty. Niektóre mają różnorodne liście. |
| Zapłodnienie | |
| Lepiej jest dodać do gleby kompost lub inny materiał organiczny podczas sadzenia. Kiedy aktywnie rosną, potrzebują dobrego, uniwersalnego nawozu. | Dodanie trochę kompostu w czasie sadzenia i dobrego uniwersalnego nawozu podczas aktywnego wzrostu może pomóc im rosnąć i kwitnąć. |
| Częste problemy | |
| Rośliny V. major nie mają poważnych problemów z owadami lub chorobami. Potencjalne choroby obejmują zgniliznę korzeni, plamistość liści, zamieranie i zarazę. Skoczki liściowe, owady łuskowate, mszyce i nicienie to potencjalne szkodniki, które mogą wpływać na zdrowie tych roślin. | W przypadku V. minor nie występują poważne problemy z owadami lub chorobami. Skoczki liściowe, owady łuskowate, mszyce i nicienie. |
Zarówno Vinca major, jak i Vinca minor należy mocno przycinać wczesną wiosną. Przycinanie wspomaga nowy wzrost, a także pomaga kontrolować rozprzestrzenianie się roślin. Oba te gatunki można sadzić na rabatach, rabatach i pojemnikach. Zwykle są używane jako roślina okrywowa. Sadzone na zboczach pomagają kontrolować erozję. Wzrost tych roślin prowadzi do zdławienia chwastów. W ten sposób pomagają również zwalczać chwasty w ogrodzie. Jednak raz ustalone, trudno się ich pozbyć. Ponieważ są dość głęboko zakorzenione, być może będziesz musiał je wykopać.
